Skisafari Partenen - Galtür (skiënd van Vorarlberg naar Tirol)
- Gré
- 3 feb
- 5 minuten om te lezen
Steeds als wij op de camping in Oostenrijk zijn, lees of zie ik iets over de skisafari van Partenen naar Galtür. En elke keer weer denk ik; 'hmnz toch wel leuk om een keer te doen'. Maar ja, met kinderen leek mij niet zo'n goed idee, want ik had geen idee wat we konden of moesten verwachten. De enige informatie die ik terug kon vinden was dat de safari start met de gondel in Partenen waarna je met busjes, een pistebully en voor de rest skiënd in Galtür aan zult komen.
Even een stukje achtergrond; Partenen ligt in de Vorarlberg, is een rustig klein dorpje met 1 gondel (Vermuntbahn). Galtür daarentegen is een leuk gezellig dorpje met een klein skigebied (43 km), ligt in Tirol en is een stuk bekender, al was het alleen vanwege de lawine in 1999 waar 31 mensen bij omkwamen.
Maar goed, terug naar het onderwerp; Arjen en ik besloten om de tocht te gaan doen als we weer met z'n tweeën naar de caravan gingen. En zo geschiede!
Op safari!
De enige voorbereiding die we hadden, was op de dag zelf (22-01-2024): vanaf half 8 in de ochtend kun je checken op de website van de Bielerhöhe of de tocht doorgaat . Op dat moment, zodra de veiligheid op en rond de pistes is gecontroleerd, wordt er namelijk een update geplaatst. Voor ons best wel van belang aangezien de rit vanuit Nenzing naar Partenen ruim 50 minuten is… De weer- en sneeuwgoden waren ons die dag gunstig gestemd; de tocht ging door! En zo zaten wij, zonder ons verder ergens aan te hoeven melden, haasje repje om twintig minuten voor 8 in de auto op weg naar Partenen.
08.30: vertrek bij de Vermuntbahn
Om half 9 moesten we in Partenen bij de Vermuntbahn zijn. Hier koop je het kaartje voor deze dag. Met een Wildpass skikaart van Montafon betaal je €27,50-. Heb je die niet, dan kost het €56,-. Met dit ticket kun je ook de hele dag in Galtür skiën. Het verkeer zat mee deze dag dus ook wij waren keurig op tijd. En dat is maar goed ook, want om stipt 08.30 uur vertrok de gondel met ongeveer 35 mede-enthousiastelingen naar boven.
08.45: met busjes naar Bielerhöhe
Eenmaal boven bij de gondel stonden drie busjes klaar om ons verder het ‘onbewoonde hooggebergte’ in te brengen. De ski's gingen achterop en iedereen nam plaats in de busjes. We werden door enorm veel lange en vooral krappe tunnels via de Silvretta-Hochalpenstraße (Silvrettapas voor initimi) naar de Bielerhöhe gebracht. Een prachtige route (welke in de zomer ook voor gewone stervelingen toegankelijk is) maar op dit moment leek het bij de Silvrettapas alsof er in jaren niemand meer was geweest.
09.00: van Bielerhöhe naar de pistebully
De busjes stopten bij de Silvretta-Stausee vlakbij de Bielerhöhe. In de zomer zal dit prachtig zijn voor wandelaars, maar in de winter is dit een walhalla voor voor (sneeuw)wandelaars, toerskiërs, langlaufers en natuurlijk voor ons als echte safariskiërs:). Hier is een groot restaurant (Silvretta Haus) waar veel gebruik van wordt gemaakt. Na wat foto- en filmmomenten startte de groep in verschillende formaties op ski's met de tocht. Nou ja, dat was dan vooral nadat we het bordje hadden gevonden waarop stond aangegeven waar de ski safari begint.
En zelfs met dit bordje bleef er toch nog wel ietwat onduidelijkheid of we de (enige) sleeplift van het gebied moesten pakken of links (rechts) moesten laten liggen, maar bij navraag bleek dat we hier onderlangs konden. Alhoewel, we hadden hem prima nog 1 of 2 keer kunnen nemen aangezien we die (wacht)tijd wel hadden. Na ongeveer 10 minuten zagen we aan de rechterkant van de piste een bordje met ‘H’ (halte). Hier zou naar verluid de pistebully ons komen halen.
09.30: de pistebully-rit naar Galtür
Vanuit de verte zagen we de zwaailichten al langzaam naderen en zo stond de pistebully om 09.20 uur dan ook al klaar voor om ons mee te nemen. Echter, in het kader van Deutsche-/ Österreichische Gründlichkeit vertrekt deze natuurlijk stipt om 09.30 uur. Als je liever later vertrekt, kun je ook kiezen voor de vertrekopties 10.15 uur of 11.00 uur. De bully heeft twee touwen waar je je aan vast kunt houden. Het hangen aan de bully was prima te doen, maar je moet wel goed opletten. Een skiër voor mij besloot bijvoorbeeld opeens om vol in de ankers te gaan (lees: die ging opeens remmen), waardoor ik moest uitwijken en het touw los moest laten om niet te vallen of tegen haar aan te botsen. Tsja, dan heb je wel wat een uitdaging, want de bully gaat gewoon door. Gelukkig kon Arjen mij nog net zijn stok aanreiken waardoor ik mijzelf weer naar het touw kon toetrekken. Niks aan de hand en weer door! Na ongeveer twintig minuten hangen, was het nog 10 minuten skiën naar de Birkhahnbahn in Galtür.
Tip: probeer wat achteraan het touw een plekje te vinden en niet direct achter de bully. De uitlaatgassen zijn namelijk best flink en die krijg je direct in je gezicht als je er te dicht op zit.
10.00: Galtür
Om 10.00 stonden we opeens in Galtür. Terwijl we door de jaren heen in enorm veel gebieden zijn geweest, ben ik de kleinere gebieden steeds meer gaan waarderen. Waar grotere gebieden vaak druk en commercieel aanvoelen, bieden de kleintjes vaak meer rust, intimiteit en een authentieke sfeer. En toch, moet ik bekennen dat ik hierin soms ook wel wat eigenzinnig ben. Ik ben bijvoorbeeld erg geïnteresseerd in de 'pistedichtheid' of de uitgestrektheid van een gebied. 'Pistedichtheid' zal geen normaal woord zijn, dus ik zal proberen uit te leggen wat ik hiermee bedoel. Als je 46 km piste verdeeld over een breedte van 20 kilometer, dan heb je dus een klein maar wel uitgestrekt gebied. De pistedichtheid is dan dus laag (2,3 om precies te zijn). Heb je een gebied van 46 km verdeeld over een breedte van 5 kilometer, dan heb je dus een hoge pistedichtheid (9,2 namelijk). Het komt erop neer dat ik niet zo van een hoge pistedichtheid houd. En ja, je raadt het goed: Galtür heeft een hoge pistedichtheid naar mijn beleving en gevoel.
Een praktisch voorbeeld: als ik in lift 1 zit, wil ik het liefst geen andere liften zien. Ik houd van het mysterieuze. 'Wat komt hierna als we deze lift gehad hebben?' In Galtür zie je in lift 1, lift 2, 3 en 4 al staan. Daar vind ik persoonlijk niet zoveel aan. Ik heb hier bijvoorbeeld ook last van bij Skiwelt Wilder Kaiser.... Ja die moet even landen, dat begrijp ik: hier ga ik geen vrienden mee maken:). Maar toch zeg ik je: het gebied staat niet in mijn top 20 (en eigenlijk alleen om die reden).
Hé maar los daarvan; de hutjes bij Galtür zijn leuk, het drinken is goed evenals de soep, de afdalingen waren best lang (zij het wat ijzig) en de skiroute die we na drie keer pas vonden is best pittig. Voor een dag dus zeker de moeite waard.
13.30: retour Partenen
We zijn de rest van de ochtend en begin van de middag in Galtür geweest. We hadden de keuze om terug naar Partenen te gaan om 13.30 uur of 14.30 uur. Gezien de beperkte variëteit in Galtür besloten we voor de eerste optie te gaan. De pistebully stond halverwege de Klein-Zeinislift bij de ‘H’ op de pistekaart. En opnieuw werden we ongeveer 20 minuten lang omhoog/verder getrokken, waarna een hele gave lange afdaling van 8 km volgde. Bij ons lag er wel wat ijs (en hier en daar een verloren steen) op de piste, maar het uitzicht was heel mooi. Iets voorbij 2 uur stonden we weer naast de auto bij de Vermuntbahn.
Mijn conclusie
Ontzettend leuk om een keer mee te maken! Mocht je een keer in het Montafon gebied zijn en je hebt een skipas, dan kost het je dus maar € 27,50 extra om deze tocht te doen. Moet je een goede skiër zijn? Laat ik het zo zeggen: ik zou Ilse niet meenemen:) (zie blog 'Mee met Gré, maar dan letterlijk, deel 1'), maar mijn kinderen hadden wel meegekund (Lute van 6 ook wel). Het skigedeelte van Partenen naar Galtür was heel vlak en dus prima te doen, de terugweg is ook prima maar bij ons was die dus wat ijziger. Achter de pistebully moet je kunnen remmen. Met een paar jaar ervaring kom je al een heel eind! Met een snowboard zou ik overigens zo snel niet doen. Ik had de dag erna spierpijn in mijn schouders van het prikken, dus dan weet je genoeg......
댓글