Van winterplezier naar een afgebrand huis

Het blog waarvan ik dacht (en hoopte) dat die er niet ging komen. Waarom? Simpelweg omdat het onderwerp moeilijk is. Ik ga je namelijk meenemen in een gebeurtenis twee jaar geleden die erg veel impact op ons heeft gehad. Eigenlijk was ik voornemens om er niets over te zeggen op mijn website en instagram-account, maar dat voelt inmiddels als iets verzwijgen wat een enorme invloed op ons leven heeft gehad. Daarnaast merk ik dat er wat kruisbestuiving ontstaat tussen mijn ‘Mee met Gré’-account en mijn privé-account, waar ik er wel over heb geschreven. Tot slot komt de datum weer dichterbij en merk ik dat het mij meer raakt dan ik had verwacht. Dus hier komt hij: op 17 december 2022 is ons huis afgebrand.

De aankoop en verbouwing

In 2020 kochten we een verouderde kop-hals-rompboerderij. Het voorhuis was sterk verouderd en het achterhuis werd gebruikt als paardenstal. In anderhalf jaar tijd hebben we alles zelf verbouwd: het dak, kozijnen, isolatie, elektriciteit, keuken, badkamers, noem maar op. Het huis was luxe met een sauna, Turks stoombad, zonnepanelen en een warmtepomp.

Winterkamperen

In augustus 2022 was de verbouwing klaar en konden we eindelijk genieten van ons huis. Rond diezelfde tijd kwam ook onze nieuwsgierigheid naar winterkamperen. We houden van skiën (goh) en hadden een caravan, dus waarom niet? Om te testen of het iets voor ons was, besloten we om met de caravan met z’n 2en een week naar Tirol Camp in Fieberbrunn te gaan. Die eerste dag was perfect. We bezochten een kerstmarkt, zwommen in een buitenbad terwijl het sneeuwde en genoten van een heerlijk diner. Het plan was om de volgende dag de piste op te gaan, maar die nacht ging het mis.

De brand

Er was in die nacht een langdurige stroomstoring, veroorzaakt door een defect bij de energiemaatschappij (Liander). Dit leidde tot kortsluiting in de meterkast, die vervolgens de rieten kap in brand zette. Vanaf dat moment was er geen redden meer aan. De brandweer wist het voorhuis en omliggende gebouwen zoals loods en garage te redden, maar de rest was volledig verwoest.

 Tip: heb je een oud huis en gebruik je zware apparatuur? Vraag of de energiemaatschappij de aansluiting wil controleren.

Het bericht…

‘s Nachts hebben wij onze telefoon op stil, dus hebben we niks meegekregen. Toen ik wakker werd en op mijn telefoon keek, had ik iets van 30 berichten van bekenden en minder bekenden. ‘Oh wat erg, dit is bij jullie’, ‘Wat is dit verschrikkelijk, hoe gaat het met jullie?’. Etc etc. Ik heb Arjen wakker gemaakt en hem gezegd dat er (blijkbaar) iets erg gebeurd was, maar ik had nog geen idee wat. Toen ik bij het begin van de berichten kwam, was daar mijn vader. Het bericht van hem was glashelder: ‘jullie huis is afgebrand’. De foto’s en video’s erbij lieten weinig ruimte voor hoop.

De periode erna

Vanaf dat moment kwamen we in een regelmodus terecht. We hebben de caravan leeggehaald en klaargemaakt voor transport. Een week later werd deze dankzij de verzekering thuisbezorgd. Zelf reden we in de auto naar huis. Gek genoeg was die autoreis best fijn. Zonder afleidingen konden we samen plannen maken: hoe we het de kinderen zouden vertellen, wie we moesten bellen, waar we tijdelijk konden wonen en of we wilden verhuizen of opnieuw wilden bouwen op dezelfde plek. We moesten de verzekering inschakelen, besluiten of we een contra-expertise wilden, uitzoeken waar de katten waren en de eerste schade bespreken met Solvage. Het was een eindeloze lijst.

Lang verhaal kort: we hebben een maand bij mijn ouders gewoond, zeven losse units gekocht en op ons land geplaatst naast het oude huis. Ondertussen lieten we een nieuw huis ontwerpen en bouwen en sinds juni 2024 wonen we weer op dezelfde plek in een nieuw huis. En ja, het is prachtig!

Hoe het nu met mij gaat

Meestal uitstekend, soms prima. Ik groet nog steeds brandweerauto’s die ik in de buurt zie (uit respect), maar loop met een grote boog om ze heen tijdens een demo of op een markt (te confronterend). Als ik langer dan een uur over de gebeurtenis praat met iemand, krijg ik tranen in mijn ogen. Waarom? Geen idee. Maar zolang die triggers er niet zijn, gaat het goed en is er oprecht (!) niks aan de hand.

We doen leuke dingen met het gezin, met elkaar en met vrienden. We maken nieuwe herinneringen in en rond ons huis. En het allerbelangrijkste: we zijn gezond. Is dat niet waar het in essentie om draait?

Maak herinneringen

Ik schrijf vaak: maak mooie herinneringen. Dat schrijf ik omdat een leven vol herinneringen zoveel waardevoller is dan een huis vol spullen. We zijn alles kwijtgeraakt, maar we hadden – en hebben – elkaar. Dat is onbetaalbaar. Ja, het deed (en doet) pijn. Ja, het is een enorm gedoe geweest. En nee, we zijn er nog niet helemaal. Maar onthoud:

Je mooiste bezit is een hart vol herinneringen.

En dat is precies wat we blijven doen: herinneringen maken, met elkaar en voor elkaar.

Veel liefs,

Gré

Ps: deze blog is geen oproep tot medelijden, maar een manier om het te benoemen en misschien ook wel een stukje verwerking.  En wees gerust, er komen nu niet 10 vervolgblogs hierop met een precieze uiteenzetting van hoe het allemaal is gegaan.